Yarim!

Yarim!
Bahar yüzlüm, umut bakışlım, çocuk yüreklim;
Sen gittin ya, ben eridim, eksildim azar azar.
Hani topraktan suyu çekince kurur, çatlaklar oluşur ya,
Hani gece düşünden bir el uyandırır, boğazına bir yumru yemişsindir, nefes alamazsın ya,
Hani ağlamak istersin de sıcak ana kucağı ararsın ya,
Üşürsün de ellerin, koynunda saklar, ısıtmak ister ya,
Ben yapayalnız kaldım çocuk bakışlım...
Bu şehrin adı yasak oldu, ayrılık oldu, kahpe oldu.
Dağıldı beynimde, un ufak oldu bu şehir...

Sen gittin ya!
Gidişine tutuklu kaldım,
Hani bir çıkabilsem bakışlarından,
Yakalarım son tren sesinde seni.
"Gitme !" diyemedim ya,
O söz şimdi, bak,
Ta burama, bağrıma mekan kurmuş, sırıtıyor, acımasız.
GÜlüşünü bıraksaydın keşke,
Çocuksu teninden bir tutam kokunu.

Ah yarim!
Rüzgar bakışlım, hırçın yüreklim,
Hiddetin söndürdü gözlerimin gün yüzünü,
Sen gittin ya,
Ben gecenin orta yerinde acıdan yandım.
Elinin göğsümdeki yeri var ya,
Acıyor gece yüzlüm.
Sen gittin ya, ben eksildim azar azar.
Yarim, ürkek bakışlım,
Salkım salkım yüklen bulutlara, yağ bu kahrolası şehre,
Buram buram sen koksun dört bir yanım...

Hoşçakal...

Emanet değildin bana ama;
Şimdi, emanet ediyorum başka bir yüreğe seni.
Kendim gibi dağınık olmadı sana karşı hislerim.
Sen yalnızca sen gibi anılacaksın dilimden dudağıma geçen ifadelerimde,
Ve...
Ben artık hiç ben olmayacağım sevdalarımda...
Yine de mutlu kal,
Hoşçakal...

Meğer (Yeşim Salkım)

Hiç yarışamadım. Hiç erişemedim.
Aşk bilenin işi. Senin hızına yetişemedim...

İster sav başından, istersen güldür.

Acılardan kopup geldim şehrine,
İstersen kov kapından istersen öldür.
Sensizlik kol gezer benim şehrimde,
İster sav başından, istersen güldür.

/Bedirhan GÖKÇE/

Cigara

Cigara içiyorsam şayet,
Her nefeste içime dolmayasın diyedir.
Ve bir gün öleceksem nihayet,
Cehennemde yalnız kalmayasın diyedir.
Ben yanıyorsam narında sevdanın,
Sen yanmayasın diyedir...

Anmam Adını (Funda Arar)